مروری گذارا بر سیر تحولات فولاد ساختمانی

دنیای مدرن امروز مدیون تاریخ طولانی فولاد ساختمانی و همه مبتکران و مخترعانی است که تلاش کردند تا این صنعت را پایدار و بادوام سازند.
بی شک بدون تحولات مربوط به فولاد ساختمانی و تیرآهن‌ها در طول قرن‌ها، هیچ کدام یک از شهر‌های جهان این چنین نبودند. تاریخچه تیرآهن‌های فولادی به دوران باستان باز می‌گردد. زمانی که مردم آناتولی برای تولید محصولات روزانه از فلز استفاده می‌کردند.
با این وجود تیرآهن فولادی در انواع طرح‌ها به عنوان مصالح ساختمانی مورد استفاده قرار می‌گرفتند، تا زمانی که با طلوع آفتاب صنعتی موارد قابل استفاده آن‌ها نیز گسترش یافت.

برای تصور دنیای بدون تیرآهن و فولاد تنها کافی است به ۲۰۰ سال قبل یعنی در سال ۱۸۱۲ بازگردید. در آن زمان انقلاب صنعتی تحولی عظیم در تولید آهن و تیرآهن‌های فولادی ایجاد کرد.

دوره بین سال‌های ۱۷۳۰ و ۱۸۳۰ اختراعات گسترده در زمینه راه آهن باعث شد تا انگلستان در صدر تجارت و صنعت قرار گیرد. سپس شکلی از فلزات آهنی شناخته شد که شامل آهن، چدن و فولاد بودند.

از این محصولات فلزی در ساخت دروازه‌ها، نرده‌ها و درب منازل استفاده می‌شد. اما در آغاز سلطنت ملکه ویکتوریا در سال ۱۸۳۷ فولاد و تیرآهن‌های فولادی به مرور به یک ماده اصلی ساختاری تبدیل شدند.

در آن زمان آهن به عنوان ماده تجاری جایگزین مناسبی برای چوب بود که برای تولید وسایلی مانند گاوآهن، ماشین‌آلات نساجی، ریخته‌گری و کوره‌های پخت و پز مورد استفاده قرار می‌گرفت.
با این حال به مرور به عنوان یک ماده ساختاری شکست خورد. در این زمان فولاد با تولید تیرآهن‌ها سهم بازار را در دست گرفت و برای تولید صنایع بیشتری قابل استفاده بود.

بسیاری از افراد در آن زمان معتقد بودند که ضرورت، مادر اختراع است. به همین دلیل تیرآهن فولادی سازه‌هایی بودند که از نظر فشار و پایداری از مقاومت بالایی برخوردار بودند، تا جایی که ساخت ریل راه آهن‌ها توسط آن‌ها امکان‌پذیر شد.

تیرآهن برای این منظور گزینه‌ی خوبی بود، زیرا قیمت تیر آهن مناسب بود و به واسطه‌ی کمیت تولید شده، از ناخالصی کمتری برخوردار بود. این امر منجر به استفاده از آن در بدنه کشتی‌ها و سپس پل‌ها شد.

با این وجود با گذر زمان و آگاهی مهندسان از مزایای فولاد، این ماده منجر به تولید محصولات بسیار زیادی در صنایع ساختمانی شد.

خطوط راه‌ آهن یک روش حمل و نقل محبوب در اروپا در طول قرن هجدهم و نوزدهم بود.
در آن زمان انواع سازه‌های فلزی و تیرآهن‌ها به طور گسترده تولید می‌شدند. هر چند در آن زمان فولاد ساختمانی هنوز هم برای تولید گران قیمت محسوب می‌شد، با این حال از آن در ساخت محصولات با کیفیت بالا استفاده می‌شد. به همین دلیل ابزار تخصصی درباره استفاده از تیرآهن‌های فولادی در انواع صنایع وجود داشت.

در سال ۱۸۵۵ دوران مدرن ساخت تیر آهن‌های فولادی توسط هنری بسمر مخترع انگلیسی که روش‌های تولید جدید را ایجاد کرد، آغاز شد. در این زمان بسمر شروع به کار کرده و مجوز ساخت تیرآهن‌های فولادی مقرون به صرفه را دریافت کرد.

در حقیقت بسمر پدر فولاد سازی مدرن است که در نهایت به تولید فولاد ارزان در مقادیر انبوه کمک کرد و باعث شد آهن فرفورژه و فولاد با یکدیگر تحولی عظیم را در ساخت سازه‌ها ایجاد کنند.

آخرین سازه اصلی ساخته شده از آهن فرفورژه، برج ایفل بود که برای نمایشگاه پاریس در سال ۱۸۸۹ ساخته شد و برای جشن صدمین سالگرد انقلاب فرانسه به نمایش درآمد. در همان سال تیرآهن‌های فولادی عاملی بر تکمیل صنایع ساختمان‌سازی شدند.

در آغاز قرن بیستم آمریکا فولاد بیشتری را تولید کرد و از آنجایی که بریتانیا و آلمان در صدر صادرات بخش نورد گرم یعنی تیرآهن‌ها شده بودند، نیاز داشتند تا سالانه فولاد بیشتری تولید کند‌

در آن زمان تیرآهن‌های فولادی در انگلستان، استرالیا و آفریقای جنوبی شناخته شدند.

بسیاری از مخترعین دیگر مانند سر چارلز ویلیام و زیمنس با استفاده از روش‌های بهبود یافته، روند ساخت تیرآهن‌های فولادی را توسعه بخشیدند. با این حال آهن همچنان به عنوان ماده ساختمانی ترجیح داده می‌شد.

با گذر زمان انقلاب صنعتی شاهد رشد شهرها، افزایش درآمد و بهره‌وری بود، با این حال همچنان فضای ناامنی برای تولیدکنندگان وجود داشت.

در سال ۱۸۷۱ یک آتش سوزی در انباری در جنوب غربی شهر شیکاگو، باعث از بین رفتن ساختمان‌های چوبی و ضعیف شدن بافت شهری شد. آتش سوزی بزرگ در آن زمان خسارات جبران ناپذیری را به بار آورد‌.

به همین دلیل نیاز به یک بازسازی بزرگ بود که به دنبال آن مصالح ساختمانی غیر قابل احتراق می‌توانست به این مهم کمک کند. با رشد شهر و محدود شدن فضا، شیکاگو ساختمان‌های خود را به سمت آسمان گسترش داد و این کار به کمک سازه‌ها، فولاد ساختمانی و برتری تیرآهن‌های فولادی نسبت به سایر مصالح امکان‌پذیر شد.

در سال ۱۸۸۵ ساختمان ۱۰ طبقه بیمه در شیکاگو که به عنوان اولین آسمان خراش در جهان شناخته شد، نخستین بنایی بود که توسط اسکلت فلزی، تیرآهن‌ها و بتن‌های مسلح بنا شد.
پنج سال بعد ساختمان مک نالی اولین آسمان خراش تمام فولادی در شیکاگو بود.

پس از آن ساختمان‌های کرایسلر، وال استریت و ساختمان امپایر جزء بلندترین ساختمان‌های شناخته شده در جهان بودند که از قاب فولادی و تیرآهن‌های ضد زنگ ساخته شده بودند.

هرچند فولاد ساختمانی به مصالح ساختمانی تبدیل شد که توسط بسیاری از کارشناسان مورد داوری و قضاوت قرار گرفت، با این حال مدت زمان زیادی نگذشت که ماده دیگری در قرن بیستم به عنوان رقیب اصلی فولاد مطرح شد و آن ماده بتن مسلح بود.
ترکیب فولاد و بتن مسلح تحولی چشمگیر در صنعت ساخت و ساز ایجاد کرد.

با این وجود فولاد ساختمانی با گذر زمان به مصالح ساختمانی تبدیل شدند که هر روز بیش از گذشته مورد توجه مهندسین قرار می‌گرفتند.

در اوایل دهه ۱۹۰۰ تیرآهن‌های فولادی با رشد چشمگیری در تقاضا مواجه شدند.

به عنوان مثال امروزه کشور کانادا سالانه ۱۵۰۰۰۰ تن فولاد ساختمانی تولید می‌کند.
هم اکنون میلگرد و تیرآهن از مصالح پرکاربرد برای ساختمان سازی به شمار می‌آیند، پیشنهاد می‌کنیم با توجه به قیمت روز میلگرد و تیرآهن و از مراکز و مراجع معتبر برای خرید مصالح اقدام کنید.